Vandaag vertrok ik vanuit Trier om via Luxemburg naar Sankt Vith te fietsen. Ik had best veel zin om deze route te fietsen, omdat ik erg benieuwd was naar hoe Luxemburg zou zijn. En ik moet zeggen: het stelde zeker niet teleur. Ik fietste eerst een stuk terug langs dezelfde route, zodat ik niet direct een flinke klim moest maken. Zo ontlastte ik mijn knie een beetje, dacht ik. Want ook al bleef ik vlak fietsen, ik bleef last van de knie houden. Gelukkig ging dit gedurende de rit wel weg en kon ik meer genieten van het uitzicht, want dat was echt prachtig. Ik reed op de grens van Luxemburg en Duitsland, langs de Sauer en uiteindelijk langs de Our. Ik begreep meteen waarom ze Luxemburg 'Klein Zwitserland' noemen. Nadat ik meermaals de grens van Duitsland en Luxemburg was overgestoken, kwam ik bij het Drielandenpunt aan van Luxemburg, Duitsland en België. Hier was ik al eens eerder geweest met ons vriendenweekend 2 jaar geleden, maar dat maakte het extra leuk dat ik daar nu heen was gefietst. Vanaf hier fietste ik door het Our-dal verder naar Sankt Vith, deels via de Vennbahn. Dit is een fietspad die naast een oude spoorlijn is gelegd en van Luxemburg door België en Duitsland naar Aken loopt.
Alles bij elkaar had ik 133 kilometer gefietst, de langste route van heel de tocht! Aardig gesloopt kijk ik wel uit naar morgen, waar ik de Vennbahn grotendeels zal vervolgen.
