Vandaag 2 weken geleden startte ik met de Camino-tocht van Sevilla naar Santiago de Compostella. Een wandeling van meer dan 1000 kilometer.
in de eerste weken was het behoorlijk op gang komen. Veel pijn en ongemak. Schoenen. Het dragen van een best serieuze rugzak en vooral het dagelijks lopen van grotere afstanden over vooral onverharde (kei) wegen. Het is me wat.
Maar als je omkijkt is het nu al bijna onvoorstelbaar hoe je pas-voor-pas toch echt (kilo)meters maakt.
Sevilla, Zafrá, Mérida en Cáceres zijn prachtige steden die ik al gepasseerd ben. Vaak uit de Romeinse of Moorse tijd of uit de Middeleeuwen. Aaneengeregen met kleine dorpen die allemaal liggen aan de 'Via de la Plata'. De Romeinse weg die ik loop van Sevilla naar Santiago de Compostella.
Voor mij een enorme tocht. Zeker omdat het de eerste keer is dat ik zo'n wandeling onderneem. Toewijding is het begin, maar doorzetten hoort er ook bij; weet ik inmiddels.
Mijn doel is eind april Santiago te bereiken. Het is dan precies anderhalf jaar nadat er bij mij 2 steeds zijn geplaatst in een verstopte kransslagader. Dit heeft de nodige hartschade opgeleverd. En mede daarom loop ik ook voor de Hartstichting.
Want kennis van hart en bloedvaten was essentieel voor mij om door te kunnen gaan. Je kunt mij volgen via Polarsteps. Je kunt mij ook steunen door de Hartstichting te steunen. Hier zeggen ze dan: Buen camino! als aanmoediging.
Mijn dagelijks belevenissen vind je op polarsteps.com/HolgerBakker/6622212-via-de-la-plata